Een van de meest opmerkelijke kenmerken van de SNES-versie was de uitstekende geluidskwaliteit. De iconische muziek en de kenmerkende stemmen van de personages werden prachtig overgebracht via de geluidsprocessor van de SNES, waardoor elke vechter zijn unieke persoonlijkheid kreeg. De soundtrack van Yoko Shimomura is nog steeds een van de meest herkenbare en geliefde in de geschiedenis van videogames.
De besturing op de SNES-controller was intuïtief en responsief, waardoor spelers gemakkelijk de speciale moves en combo's konden uitvoeren. Het spel bood ook een verscheidenheid aan speelmodi, waaronder de klassieke arcade-modus, multiplayer-gevechten en de uitdagende 'Survival'-modus, waardoor er genoeg variatie was om spelers keer op keer terug te laten komen.
Street Fighter II op de SNES was niet alleen een geweldige singleplayer-ervaring, maar ook een sociale aangelegenheid. Het spelen met vrienden op de bank, elk met zijn favoriete vechter, creëerde herinneringen die nog steeds warm aanvoelen.
Al met al is Street Fighter II voor de SNES een tijdloos meesterwerk dat zijn plaats in de geschiedenis van gaming volledig heeft verdiend. Het vertegenwoordigt niet alleen een hoogtepunt in 16-bits vechtspellen, maar blijft ook een essentieel onderdeel van de nostalgische reis voor gamers die op zoek zijn naar de gloriedagen van de Super Nintendo. Street Fighter II op de SNES verdient zijn plek als een van de grootste en meest geliefde titels in de rijke geschiedenis van de gamingcultuur.
Verberg. 
